Telefon do nieba

W drewnianej twierdzy na górce ksiądz Piotr naucza, że papież Franciszek ma konszachty z diabłem

Wojciech Cieśla

Czternaście lat temu Pol­ska świętowała wejście do Unii, a wraz z Polską świętował ksiądz Piotr Natanek. Krępy, siwieją­cy duszpasterz jako pierwszy w histo­rii odprawił katolicką mszę w budynku europarlamentu.

   Świętował, ale się nie cieszył - od razu w Brukseli zaproponował, żeby w unijne gwiazdki wpisać wizerunek Maryi. Po­tem pożeglował w odległe rejony: odpra­wiał rekolekcje w intencji nawrócenia Żydów, opowiadał o masonach we wła­dzach Kościoła, chciał intronizacji Je­zusa na króla Polski. Mówił głośno to, co wielu myślało - o masonach, Żydach i układach w Kościele.

   Potem jak partyzant prawdy, wyklęty przez kardynała, przepadł w podhalań­skich lasach.

I

Grzechynia pod Makowem Podha­lańskim, rzut beretem od granicy ze Słowacją. Piękny widok na Babią Górę. Żeby dojść do pustelni, trzeba się wspiąć krętą drogą. Na wzgórzu, wśród dorod­nych świerków, kompleks budynków - za bramą coś na kształt strzelistej gó­ralskiej agroturystyki, upstrzonej basz­tami. Rzeźby Maryi, ojca Pio i wizerunki Chrystusa Króla. Królestwo Piotra Na­tanka: drewniana warownia z kościół­kiem. Jak to na Podhalu - samowola budowlana.

   W Grzechyni (dwa i pół tysiąca mieszkańców) mało kto pamięta, jak w połowie lat 80. Piotrek Natanek, syn Anastazji i Antoniego, zostawał księ­dzem - kształcił się w elitarnej Pa­pieskiej Akademii Teologicznej, był wybitnym studentem. We wsi bardziej pamięta się innego miejscowego księ­dza, Kazimierza Jancarza, w latach 80. kapelana krakowskiej Solidarności.

   Po święceniach Piotr rzadziej bywał w Grzechyni, przez 22 lata urzędował w parafii św. Antoniego w Bronowicach pod Krakowem, wykładał teologię.

O siedlisku na wsi nie zapomniał - syste­matycznie, bez rozgłosu, rodzinna zie­mia powiększała się o działki skupowane od sąsiadów.

   Razem z rodzicami zbudował twier­dzę na wzgórzu - wkrótce zaczęto nazy­wać ją pustelnią, a sam Natanek ochrzcił ją Pustelnią Niepokalanów. Oficjalnie nazwa ośrodka to Gospodarstwo agro­turystyczne Anastazji i Antoniego Na­tanków. W agroturystyce odbywały się rekolekcje. Nikt się nie dziwił, bo podob­nych oazowych ośrodków jest w okolicy kilka.

II

Mówi jeden z duchownych, też absol­went Papieskiej Akademii Teologicznej: - Znałem księdza Piotra w czasach bro­nowickich. Nie usłyszy pan ode mnie pro­stych diagnoz. Wybitna osobowość. Silna. Góralski syn, ale wykształcony, inteligen­tny, żarliwy, zdolny. Nie porównałbym go do młodego Wojtyły, ale wielu innych po­równywało. Świetny kontakt z młodymi, oczytany erudyta. Opowieść o Natanku to nie opowieść o prostym manipulato­rze w rodzaju oj ca Tadeusza. Inny kaliber. Wydawało się, że to typ naukowca, mógł zajść wysoko na uczelni. O tym, co się za­działo później, wolę nie rozmawiać.

   Rok po święceniach Piotr Natanek zostaje wykładowcą. Jest jednym ze zdolniejszych doktorantów Papieskiej Akademii Teologicznej, specjalizuje się w historii Kościoła XIX i XX wieku. Czę­sto bywa w Watykanie.

   W tym samym czasie zaczyna budo­wać Pustelnię Niepokalanów.

   Opowiada jeden z krakowskich du­chownych: - Nikt się temu nie dziwił - góralski synek, ksiądz, normalnie, że powiększa areał. Dzisiaj widać, że to była jego arka. Jakby szykował się na niespo­dziewane wypadki. Kiedy skończył sta­wiać pustelnię, zaczął się radykalizować.

   Natanek na uczelni wypala o maso­nach kryjących się pod biskupią purpu­rą. Znajomi się dziwią: skąd to się w nim wzięło?

III

Po raz pierwszy krakowska kuria upomina księdza Natanka w 2007 r., gdy opowiada publicznie, że zło płynie z biskup ich pałaców. Że biskupi uwikłani są w ruchy masońskie. Upomnienie to znacząca kara, ale ksiądz nie milknie.

   W 2008 r. do kurii płyną kolejne do­nosy - kazania księdza Natanka obfitują w dziwne przepowiednie, kłócą się z na­uczaniem Kościoła. Kto donosi? Wierni, ale i duchowni związani z metropolitą krakowskim Stanisławem Dziwiszem. Kardynał Dziwisz podobno i bez tego nie przepada za proboszczem z Bronowie - tym razem do pustelni w Grzechyni wy­syła kościelną komisję. Właściwie dwie komisje - oprócz kontroli teologicznej urzędnicy kurii mają zbadać działalność gospodarczą ośrodka rekolekcyjnego.

   Obie komisje znajdują nieprawidło­wości, m.in. „błędy teologiczne" w dzia­łalności Natanka. Traci zgodę na pracę naukową na uczelniach i wydziałach ka­tolickich. Do tego ma szlaban na pub­liczne wystąpienia, nie wolno: mu publikować, musi „przeprosić za to, że dotychczasowa jego działalność mogła wyrządzić szkody tak poszczególnym osobom, jak i społeczności wierzących”.

   Ląduje na dywaniku u Dziwisza, obie­cuje poprawę. Ale się nie poprawia. Kardynał traci cierpliwość, gdy kapłan opowiada w czasie kazania, że nieży­jący arcybiskup Józef Życiński „wyje w pieklę”.

   Kardynał Dziwisz wydaje oświadcze­nie: „(...) Swoje specyficzne głoszenie kultu Matki Bożej, aniołów i świętych miesza z magicznie pojmowaną wiarą, co prowadzi do ośmieszania wyznania Koś­cioła podważa autorytet biskupów i kapłanów, pomawiając ich o niewiarę i współdziałanie z wrogami Kościoła”,

   Za zniekształcanie nauk Kościoła Na­tanek zostaje zawieszony w prawach duchownego - ale ma to w nosie. Wyty­ka kurii błędy merytoryczne w decyzji. Co wieczór odprawia mszę, wygłasza kazania.

   Kilkuset wiernych pisze do kardyna­ła z prośbą o uchylenie kary. Bez skutku. Sprawą krnąbrnego księdza zajmuje się w końcu Episkopat. Wydaje oświadcze­nie, potępia Natanka. Pisze, że jego msze to świętokradztwo.

IV

Mimo suspensy ksiądz Natanek działa jak każdy inny ksiądz. Mówi: do Dziwisza nic nie mam, lecz Dziwisz ulega podszeptom masonerii. Na stałe przeno­si się do Grzechyni. W kazaniach ogłasza, że będzie walczył o intronizację Jezusa Chrystusa na króla Polski. Wydaje książ­ki, pisze manifesty. Prosi o wsparcie; darczyńców nagradza „niemąsońskim Cudownym Medalikiem Matki Bożej” i zaproszeniem na rekolekcje.

   O Natanku piszą wszystkie gazety. Gdy do pustelni przyjeżdża ekipa TVN, rzuca na dziennikarzy klątwę: - Niech prze­kleństwo Boga zstąpi na was teraz i na wieki wieków, amen!

   Wrzawa jest tak wielka, że rodzi­na księdza zamyka bramę ośrodka. Wejść mogą tylko uczestnicy rekolek­cji. Porządku przy bramie pilnuje ojciec ks. Natanka.

   Jego przemowy robią furorę w internecie. W jednym z najsłynniejszych kazań przestrzega rodziców przed od­działywaniem szatana na dzieci: „Bo je­śli na głowie twojego syna jawi się żel, potem irokezy, to wiedz, że tam się coś burzy. Jeżeli twoje dziecko, córka dora­stająca, używa jaskrawych kolorów do paznokci: czarny jak piekło, czerwony jak ogień, wiedz, że coś się dzieje”.

   Inne kazanie; „Zamyka się bramy koś­ciołów, zamyka się bramy serc i mówi się, że Harry Potter wam pomoże, joga wam pomoże, woodoo wam pomoże. Drogie matki, wasze córki stają się na­łożnicami Arabów, Francuzów, pro­testantów! Oni mają radość, pulchne młode ciała”.

   Sława księdza dociera za granicę. Roz­łamowca z Grzechyni wspiera fundacja Społeczny Ruch Zapotrzebowania Wia­ry - nacjonalistyczna organizacja po­lonijna z Oslo. To ona zarządza stroną internetową Regnum Christi, przez któ­rą transmitowane są kazania księdza.

   Szefem Ruchu Zapotrzebowania Wiary jest Bogdan Eugeniusz Kulas, wi­ceprezes Związku Polaków w Norwegii, narodowiec. Na prawo ód Kulasa tylko ściana: domaga się delegalizacji Funda­cji Batorego i organizacji HejtStop, bo są finansowane przez Sorosa. Według „Ga­zety Wyborczej” krytykował rządy PO i PiS za wspieranie Ukrainy, wychwa­lał Putina, wskazywał na Żydów jako popleczników Stalina. Gdy w 2016 r. Kulasa odznacza prezydent Andrzej Duda, wybucha skandal, MSZ wszczy­na wewnętrzne śledztwa w sprawie odznaczenia.

   Czy Kulas wciąż wspiera księdza Na­tanka? Nie wiadomo. W listopadzie tego roku emigrant został jednym z założy­cieli kolejnej organizacji, tym razem w Polsce - Chrześcijańskiego Odrodze­nia Europy

V

Codzienne kazania księdza Natan­ka można znaleźć w sieci: drewniana kaplica w Grzechyni pełna jest Czerwonych płaszczy To członkowie ruchu intronizacyjnego, Rycerze Chrystusa. Cel Ryce­rzy: koronowanie Jezusa na króla Polski. Wszyscy są posłuszni twórcy bractwa.

   Sam ksiądz Natanek rzadko wyjeżdża z Grzechyni, ale Rycerze pojawiają się na demonstracjach w całym kraju, wy­stępuj ą na Marszu Niepodległości, mod­lą się pod siedzibą Komisji Europejskiej, gdy trzeba, bronią Telewizji Trwam. W Polsce jest ich około trzech tysięcy, półtora tysiąca za granicą. Pasowanie na rycerza jest uroczyste - robi to karabelą sam Natanek, na spotkaniach z Rycerza­mi pojawia się z olbrzymimi ryngrafami na piersi. Przy okazji 600. rocznicy bi­twy pod Grunwaldem na czas pasowa­nia wynajmuje póle bitwy, a do Polaków pisze list „Narodowa Intronizacja Owiec Jezusa Chrystusa na Króla Polski pod Grunwaldem”.

   W 2017 r. Rycerze organizują manife­stację „wiary i modlitwy” pod Sejmem - na modłach pojawia się kilkaset osób. Chcą przekazać marszałkowi Sejmu obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, żeby zawisł na ścianie w sali obrad. Mar­szałek pozostaje głuchy na modlitwy.

   Natanek jest święcie przekonany, że intronizacja Chrystusa to ratunek dla zepsutego świata. W 2016 r. wreszcie triumfuje: w sanktuarium w Łagiewni­kach Chrystus zostaje intronizowany na króla Polski. Na mszy - wierchuszka PiS, prezydent Duda, Episkopat. Biskupi się wiją: to nie intronizacja Chrystusa na króla Polski, ale uznanie j ego panowania nad całym światem. Nieoficjalnie wia­domo, że godzą się na uroczystość, żeby ułagodzić rozłamowców z Rycerzy Chry­stusa. Przed uroczystością Natanka son­duje sam kardynał Dziwisz.

   Ksiądz, oficjalnie suspendowanyprzez Kościół, na uroczystości modli się ra­zem z biskupami. - Matka Boża w Fati­mie kazała mi jechać na tę uroczystość - tłumaczy Rycerzom wspólne modły z masonami.

   Do swoich wiernych mówi łagodnie: „moje dzieci”.

VI

Księdza Natanka można słuchać godzinami. Siwy, uważny, skupiony. Wie, jak utrzymać uwagę słuchaczy, wie, o czym mówi. Góralski dowcip, gorliwość, wiedza.

   Tych, którzy do Grzechyni trafiają przypadkiem, uderzają wizje księdza. To, jak mieszają mu się fakty, objawie­nia, anioły, masoni i Harry Potter. To, jak często mówi o bezpośrednich kon­taktach z Bogiem („Otrzymałem od Jezusa możliwość telefonu do nieba. Ja was muszę doprowadzić do nieba. Choćbyście nie chcieli, to was chwycę za kark i wepcham, jak będę miał tyle  siły”). Dziwi własny „grzechyński” ka­lendarz liturgiczny i wprowadzane do niego święta. I że opowiada o papieżu Franciszku, iż ten zaprosił szatana do Kościoła.

   Od kilku lat księdza Piotra w Grzechy­ni nie odstępuje „pani Agnieszka”. Ag­nieszka Jezierska z rodzinnej Ostrołęki do Grzechyni wyprowadziła się wiele lat temu. Drobna, w szarej sukience, w cza­sie nauk zawsze gdzieś obok księdza. Ona też ma prywatne łącze z Bogiem: od kilku lat spisuje kolejne tomy swoich ob­jawień (spisała już kilkanaście tomów i kilka „Orędzi na Czasy Ostateczne, któ­re właśnie nadeszły”). Objawieniami „pani Agnieszki” posiłkuje się w kaza­niach ksiądz Natanek: - Kto jej jeszcze nie przeczytał, to jest dziadziarz skoń­czony, nic nie zrozumie!

   Według teologów rzekoma mistyczka zmyśla. Krakowska kuria opubliko­wała analizę wizji Jezierskiej. Wynika z niej, że „(...) Wizje pani Agnieszki po­jawiają się natychmiast po wypadkach związanych z wydarzeniami w życiu ks. Natanka. (...) Agnieszka się pyta, a niebo natychmiast odpowiada, zaś ks. Piotr Natanek ogłasza to publicznie jako podstawowe wskazanie dla dalsze­go postępowania. Sam ks. Piotr Natanek ten rodzaj komunikacji nazwał interne­towym połączeniem z niebem”.

   Teologowie uważają, że mówienie o „czasach ostatecznych” to nadużycie.

VII

Lipiec 2018 r. Ksiądz Natanek prze­strzega przed chodzeniem do sklepów sieci Lewiatan: - Wiecie, ile macie firm, które noszą imiona demonów? Mefistofeles, Belzebub. Jest jeszcze taka spożywcza firma Lewiatan! (...) Dzieci, mając tę świadomość, do tych instytucji nie wolno wam wchodzić. One są odda­ne pod patronat, choćby nawet nieświa­domie* złego ducha. To nie jest zabawa!

   Choć nie wolno mu tego robić, Na­tanek chrzci dzieci, spowiada, udziela komunii. W Grzechyni wciąż otacza­ją go wierni. Rycerstwo, obwieszone portretami Jezusa, działa jak osławio­na Fundacja Piotra Skargi - na pozór do imentu katolicko, ale poza oficjalny­mi strukturami Kościoła i często wbrew Kościołowi.

   Władze Kościoła nie wiedzą, co zrobić z księdzem Natankiem.

   Kazania z drewnianej kaplicy ogląda wielu widzów. Te codzienne - po kilka­naście tysięcy. Te głośne - po kilkaset tysięcy.

   Grzechynia promieniuje orędzia­mi siwego księdza na czasy ostateczne, które właśnie nadeszły.

ŹRÓDŁO